Neizostavni dio većine hercegnovskih razglednica je Morska tvrđava – Forte Mare, ili pak pogled sa nje. Sigurno jedno od najljepših starih utvrđenja na Jadranu mami pogled turistima bilo da prilaze brodom, šetaju uz obalu, ili se spuštaju i penju od Škvera skalinima ka Starom gradu.
Tvrđava je nominovana i za upis na UNESCO listu svjetske baštine, u okviru nominacije Venecijanskih utvrđenja od XVI do XVII vijeka.
„Guglajući“ malo starije fotografije prvo se primjećuju palme kojih više nema, a kao da su bile srasle sa tvrđavom. Od 2017. one više nijesu ukras drevne kule. Danas umjesto palmi, uz zidine su vreće sa građevinskim šutom, koje su tu mjesecima. Čije su, manje je bitno.
Sa zapadne strane, u podnožju tvrđave, su podzemni i obični kontejneri, koji su često, a pogotovo u sezoni, prepunjeni i iz kojih se širi jeziv smrad.
Uz Šetalište Pet Danica, takođe u podnožju Forte Mara je već godinama improvizovani kiosk za brzu hranu. Nije ni radio prethodnih par sezona, pa onako zapatan i dotrajao dovoljno ruži sliku kule i čitave okoline.
Malo naprijed je i pumpna stanica kolektora, uz koju je nakon završetka izgradnje tog insfrastrukturnog objekta, dodat i veliki agregat.
Da li ovako okruženje zaslužuje tvrđava Forte Mare? Zašto nadležni ne razmišljaju više o vizuelnom identitetu najatraktivnijih turističkih lokacija u Herceg Novom?
Tvrđava Forte Mare je zaslužna za nastanak srednjovjekovnog grada, a za šta smo zalužni mi?
