Pravoslvni vjernici danas slave najradosniji hrišćanski praznik, “praznik nad praznicima”, dan vaskrsnuća Isusa Hrista. Prethodio mu je sedmonedjeljni post.
U posljednjoj strasnoj sedmici obilježeno je Hristovo stradanje, kome je prethodila tajna večera, a potom i raspeće na Veliki petak, najtužniji hrišćanski praznik.
Hristovo vaskrsenje predstavlja dokaz da se život rađa poslije smrti.
Dan je radosti, zvona na crkvama zvone, a ljudi se pozdravljaju sa “Hristos vaskrse”, uz obavezan odgovor – “Vaistinu vaskrse”.
Ovo je porodični praznik, uz svečanu mrsnu trpezu koja označava i kraj četrdesetodnevnog posta, kucanje jajima. Dio gozbe je pinjica, za koju svaka domaćica ima neki svoj “tajni” recept.
Za najveći hrišćanski praznik, Vaskrs, tri dana se ništa ne radi.
Prema jevanđelju, Isus je izdahnuo na Veliki petak, razapet na krstu. Sa krsta u grobnicu prenijeli su ga njegovi tajni učenici Josif i Nikodim, koji su izmolili dozvolu od Pilata.
Paroh Dragan Pešikan: Treba da pobijedimo svoje slabosti
Na Vaskrsu počiva i sva osnova hrišćanske vjere i nada svih živih u vaskrsnuće, priča za Novski portal paroh crkve Sv. Trojice u Kutima, Dragan Pešikan.
– Vaskrs je trodnevna svetkovina i označava pobjedu života nad smrću. Gospoda Isusa Hristosa, sina Božijeg, koji je živio 33 godine, koji je spasavao ljude, vaskrsavao mrtve i čuda činio, ljudi su razapeli. Zbog toga što su Jevreji smatrali da je bolje da jedan čovjek umre za njih nego da pobuni narod, pošto su bili pod Rimskim carstvom. Isusa je rodila Presveta Deva Marija Bogorodica u Vitlejemskoj pećini. Živio je kao stolar, a sa 30 godina je počeo da propovjeda. Stradao je, razapet na krstu. Izdao ga je jedan od apostola, Juda, zbog novca, koji je onda u očajanju sebi učinio zlo i ubio se. Prvi apostol Petar se tri puta od Hrista odrekao kada su ga zarobili Jevreji. Međutim, pokajao se. Hrist je razapet, ali on je istovremeno Bog i čovjek. Pobjedio je smrt, tijelo je stradalo, ali duša je živa – priča paroh Pešikan.
Običaji i služba za Vaskrs je ostala ista vijekovima. Ništa se nije promijenilo 2000 godina, dodaje on.
– Mi gotovo služimo istu službu. Od početka svijeta je borba između dobra i zla. Od Adama i Eve, od raja i grijeha đavo je počeo da muči ljudski rod. Život svakog čovjeka je borba između dobra i zla. Niko nije predodređen da bude dobar ili zao. Mi sami svojim mislima i djelima biramo Boga ili đavola – kazuje protojerej Pešikan.
A tamo gdje je prava vjera Hristova najveća su iskušenja. Teška je, smatra on, ta duhovna borba. Zato u pravoslavnoj crkvi ima najviše svetitelja, ljudi koji su se odrekli ovozemaljskog života.
– Mi sveštenici ne tumačimo ništa svoje nego ono što su propovijedali apostoli, sveti oci, punih 2000 godina – objašnjava on.
I ovogodišnja poruka Vaskrsa vjernicima je da se okrenu porodici, koja je stub države i crkve, tvrdi Pešikan.
– Svaka porodica je mala crkva. Treba da se trudimo da svak sebe popravi. Čak i kineski mislioci, Konfucije i Lao Ce, su govorili – “Ako pobijedim sebe, onda sam heroj. Popravi sebe pa ćeš popraviti cijeli svijet”. Znači, treba pobijediti svoje slabosti, boriti se protiv gordosti, sebičnosti, mržnje. Tome nas uči vaskršnji post i molitva – priča protojerej Dragan Pešikan, koji je bio uspješan sportista, karatista, a onda duhovni borac.
Jer, veća je blagodet biti sveštenik u službi Bogu i narodu, ističe on, uz poruku :“Hristos Vaskrese, pobjedi smrt, radost donese”!
