Istinska smrt je kad onaj koji je umro nema više mogućnosti da se vrati u život, ali prof. dr Milan Obradović, koji je prije tri godine preminuo u Americi, oživio je u sjećanjima rodbine, prijatelja, kolega i poznanika, koji su došli na parastos u Manastir Savina da se poklone njegovim sjenima.
Milan se vratio u svoju grudu, gdje se u ime familije od njega oprostio jedan od sinova, Aleksandar Obradović. On je zahvalio na podršci svima, posebno onima koji su prešli hiljade kilometara iz SAD, Engleske, Norveške Holandije i više gradova Crne Gore i Srbije.
Milan je još jednom uspio da nas okupi i da proslavimo život izvanrednog čovjeka, kazao je on i podsjetio da je Milan drugi od četiri brata, rođen 1944-te godine u Herceg-Novom. Imao je kao rijetko ko plodan porodični, profesionalni, akademski život i društveni život.
Kako je kazao njegov sin, imao je neizmjernu ljubav prema rodnom gradu, težnju ka poboljšanju zdravstva na ovim područjima i iskrenu želju da pomogne ljudima.
“Milan je počeo svoj akademski put na Medicinskom fakultetu u Beogradu 1968. godine, i sa specijalizacijom u oblasti fizikalne medicine i rehabilitacije 1975. godine. Pričao mi je kako je morao da menadžuje učenje striktnog akademskog programa, i to bi uspjevao samo tako što bi se budio u ranu zoru prije svih, i učio od 4 do 6 ujutro kada su drugi spavali, što bi mu omogućilo da se tokom dana posveti praksi i sportu kao što je fudbal, koji je mnogo volio. Upravo ovakvom disciplinom je ostvario maksimalne akademske rezultate. Tokom godina bodrio bi sve nas kao otac, i sve oko sebe kao profesor, da uvijek težimo ka progresu i maksimalnom zalaganju za akademski uspjeh”.
Otišao je na specijalizaciju za reumatologiju 1979. godine, a 1981. je pohađao na UCLA – Univerzitetu Kalifornije Los Anđeles, kroz Fulbrajtovu stipendiju. Proveo je godinu dana sa svojim bratom Pavlom i njegovom familijom u Americi. Milan je nastavio rad u svijetu 1986-te godine na Tokaj univerzitetu u Tokiju u Japanu, a 1989-te je kompletirao magisterijum na Medicinskom fakultetu u Beogradu. Doktorat je završio 1994. u oblasti reumatologije, isto na Medicinskom fakultetu u Beogradu.
Milanova knjiga “Opšta kineziterapija sa osnovama kineziologije” je citirana na brojnim mjestima i danas, a napisana je tako da je mogu razumjeti i primijeniti stručnjaci i čitaoci koji nisu vezani za oblast medicine.
Aleksandar se sjeća njegovih težnji da se standardizuje naše zdravstvo po evropskim i svjetskim normama, gdje je ideja o dostojanstvu bolesnika neprikosnovena. Njegovom ocu Milanu oči bi uvijek zablistale od entuzijazma kada je pričao o razvoju Igala i Herceg Novog, a iz dubine duše je vjerovao da ovaj region može postići medicinski standard svjetskog nivoa, koji bi mogao transformisati potencijal grada, regiona i države. Decenijama je ulagao u poboljšanje i napredak Instituta Dr Simo Milošević.
Tokom života Milan je postigao zaista mnogo. Bio je prof. fizikalne medicine i rehabilitacije Univerziteta Crne Gore, medicinski direktor Instituta Igalo, direktor marketinga i međunarodnih medicinskih programa, doctor Medicinskog fakulteta u Beogradu sa specijalizacijom u Americi (Fulbright), Norveškoj, i Japanu. Dobio je priznanje doktorata na evropskom nivou Evropske organizacije za fizikalnu medicinu i rehabilitaciju. Bio je dekan Visoke škole sestrinstva Kraljica Jelena u Igalu, prodekan Više fizioterapeutske škole (VFŠ), odbornik Skupštine opštine Herceg Novi, poslanik Skupštine Crne Gore, predsjednik Pokreta za nezavisnost Crne Gore u Herceg Novom i nosilac je brojnih drugih zvanja.
“Moj otac je bio mentor, uzor, inspiracija, motivator, čovijek koji je uvjek bio spreman da pomogne familiji, prijateljima, sugrađanima i svima čije živote je dotakao”, kazao je Aleksandar citirajući Milana:
”Moramo naučiti da ni jedan posao nije loš i da ne učimo samo da bismo lakše živjeli, nego da kroz lični rad treba da doprinosimo prosperitetu čitave zajednice.”
Milanova ćerka Milica, oprostila se od oca zahvalna na velikoj podršci, ali i svima koji ga se sjećaju i poručila da joj je donekle drago što njen otac ne može danas da vidi u kakvom se teškom stanju nalazi njegov Institut Igalo.
